Prowadzimy pomiary zawartości gamma
radioizotopów (np. 40K, 238U, 235U, 228Th,
226Ra, 210Pb, 210Cs ) oraz alfa (210Po, 238Pu,
239+240Pu) w różnych
komponentach środowiska naturalnego (gleby, osady denne, rośliny, wody) i
innych materiałach (np. kawa, wyroby tytoniowe, materiały budowlane oraz
materiały i odpady przemysłowe).
Zajmujemy się datowaniem radioizotopowym z wykorzystaniem radionuklidu 210Pb. Celem wykonania datowania, należy wyznaczyć tzw. zawartość ołowiu nadmiarowego.
Ze względu na miejsce powstania tego radioizotopu w osadach dennych wyróżnia się:
Suma tych dwóch składowych, a więc radioaktywności 210Pbrów i 210Pbnadm stanowi radioaktywność ołowiu całkowitego Pbtotal.
Oznaczeń dokonujemy za pomocą spektrometrii promieniowania alfa bądź wykorzystując spektrometrię promieniowania gamma.
Specjalizujemy się w oznaczaniu wieku profili głębokościowych osadów dennych za pomocą metody 210Pb, a więc maksymalnie 200 lat wstecz. Korzystając z prawa rozpadu promieniotwórczego, określany jest czas w jakim została zdeponowana dana warstwa osadu dennego. Znając wiek danej warstwy możemy obliczyć z jaką szybkością została ona utworzona. Uzyskanie tych informacji jest np. możliwe dzięki zastosowaniu dwóch modeli określania wieku osadu: modelu CRS ang. (Constant Rate of Supply) i CIC (ang. Constant Initial Concentration).
Każda metoda określania wieku, wymaga zweryfikowania za pomocą innej. Dlatego też stosując metodę z użyciem 210Pb, zgodność wyników można potwierdzić za pomocą metody cezowej. Antropogeniczny 137Cs został wprowadzony do środowiska w wyniku działalności człowieka. Dwa główne zdarzenia, a mianowicie testy z bronią jądrową i awaria w Czarnobylu sprawiły, iż radioaktywność tego radionuklidu została znacznie podwyższona. Dlatego też w mierzonym profilu głębokościowym osadów dennych będą obecne dwa maksima zawartości radionuklidu 137Cs. Tak więc znając datę tych zdarzeń i czas pobrania profilu osadu dennego możemy określić wiek warstwy, w której występuje maksimum. Następnie ze stosunku głębokości, na której wystąpiło maksimum opadu 137Cs i wyliczonego wieku, można oszacować szybkość sedymentacji osadu.
Współpracujemy ze specjalistami z różnych dziedzin m.in. z paleobiologami. Dzięki zastosowaniu datowania radiometrycznego oraz analiz paleobiologicznych dokonujemy kompleksowej oceny stanu i funkcjonowania zbiorników wodnych na przestrzeni lat.
W pracowni prowadzone są badania nad opracowaniem w miarę szybkiej i przyjaznej dla środowiska metody oznaczania radioizotopów plutonu emitujących promieniowanie alfa. Standardowe metody oznaczania alfa radionuklidów plutonu są procesem bardzo pracochłonnym, czasochłonnym oraz niejednokrotnie kosztownym.
Pluton jest to radionuklid antropogeniczny. Alfa radioizotopy plutonu charakteryzują się szczególnie długim czasem połowicznego rozpadu, dlatego też konieczne jest monitorowanie ich obecności w środowisku. Testy jądrowe przeprowadzone w latach 1945 – 1996 doprowadziły do przedostania się znacznych ilości plutonu do atmosfery. Innymi źródłami pochodzenia tego pierwiastka w środowisku naturalnym były awarie jądrowe.
Specjalizujemy się w oznaczaniu radionuklidu polonu w różnych materiałach, także alternatywnych. Stosując procedurę radiochemiczną i pomiar alfa spektrometryczny wyznaczamy aktywność polonu w np. włosach i na tej podstawie oceniamy wpływ tego radionuklidu na organizm człowieka. Stężenie 210Po w ciele człowieka może się różnić w zależności od stylu życia, nawyków żywieniowych, pochodzenia wody pitnej, miejsca zamieszkania, a także palenia (liczba wypalanych papierosów dziennie, długość palenia, rodzaj tytoniu).
W budynkach użytkowych coraz częstszą praktyką jest stosowanie specjalnych energooszczędnych systemów wentylacyjno-klimatyzacyjnych. Stanowią one pod względem ekonomicznym świetne rozwiązanie, posiadają bowiem sprzężone systemy rekuperacji powietrza, które są źródłem oszczędności związanych z ogrzewaniem i klimatyzacją. Jednakże z punktu widzenia laboratoriów prowadzących pomiary aktywności naturalnych izotopów promieniotwórczych, systemy te mogą być przyczyną pogorszenia jakości otrzymywanych wyników analitycznych. Wynika to głównie z niestabilności tła promieniotwórczego spowodowanego zwiększonym tempem nadmuchu powietrza z poza budynku, oraz specyfikacją takich instalacji. Obieg powietrza wymuszony jest przez pompy, ilość wymienianego powietrza
(określona normami), jest kilkukrotnie większa niż w systemach wentylacji grawitacyjnej. Dodatkowo powietrze pobierane jest z czerpni ulokowanych na dachach budynków, miejscach okresowo bardziej podatnych na zanieczyszczenia pyłowe. Czerpnie są wyposażone jedynie w proste filtry workowe, które wyłapują tylko stosunkowo duże cząstki zawieszone. W celu poprawy parametrów walidacyjnych stosowanych metod pomiarowych, do układu spektrometru zaimplementowano specjalny układ przewietrzający komorę detektora, gdzie strumień powietrza jest w pierwszej kolejności oczyszczany na filtrze HEPA klasy H13. Dodatkowo komora detektora jest przedmuchiwana parującym azotem. |
Prowadzimy monitoring aktualnej depozycji izotopu Cs-137 z atmosfery. Selektywna żywica jonowymienna jest umieszczana w specjalnym dozowniku, który jest wystawiony na depozycję w środowisku. Cez jest sorbowany z przepływającej przez sorbent wody deszczowej. Złoże po okresie depozycji jest badane w laboratorium na aktywność Cs-137. Na tej podstawie jesteśmy określamy ilościowo Cs-137 zdeponowany z atmosfery. |
Realizacja strony: Filip Jędrzejek